The Happiness Factory Blog

vrijdag 22 juni 2012

De geluksparadox

De resultaten van de Happy Planet Index editie 2012 die we hier vorige week bespraken, hebben nog mooie na-discussies en vragen opgeleverd.
De meest opmerkelijke vraag die ik gekregen heb, wil ik nu graag verder met jullie delen:
Hoe kan het dat het geluksgevoel binnen de Scandinavische landen zo hoog is, en het net die landen zijn die zwaar te kampen hebben met hoge zelfmoordcijfers?

Een heel boeiende en intrigerende vraag, waar we het antwoord moeten zoeken in de geluksparadox!

zaterdag 16 juni 2012

België, een slechte leerling uit de klas

Enkele dagen geleden werden de resultaten bekend gemaakt van de Happy Planet Index editie 2012. Dit is een wereldwijde meting om het duurzaam geluk en welzijn in kaart te kunnen brengen en op te volgen.

En wat blijkt...België scoort zeer slecht!
Op een totaal van 151 landen eindigen we als 107de. We laten dus slechts 44 landen achter ons waar de index nog lager ligt.
Bekeken binnen west-Europa eindigen we als voorlaatste, en bekeken over de ganse eurozone scoren enkel Estland en Luxemburg slechter.

Gelijk welke doorsnede we ook maken, België behoort op het vlak van duurzaam geluk en welzijn tot de slechtste leerlingen van de klas.
Een opmerkelijke vaststelling, vooral als je weet dat onze directe buurlanden Frankrijk en Nederland een heel pak beter scoren (respectievelijk 50ste en 67ste).

Op het vlak van duurzaam geluk en welzijn is er binnen België dus nog heel veel werk aan de winkel!

vrijdag 8 juni 2012

De grenzen van het geluk

In de vorige 2 blogjes heb ik enerzijds een antwoord gezocht op de vraag waarom er nog zo weinig over geluk gesproken en naar gehandeld wordt, en anderzijds heb ik iedereen aangespoord en opgeroepen om geluk veel centraler te zetten in je leven en in je werksituatie.
[vorige 2 blogjes kun je vinden via: (1) Het taboe van het geluk - http://inspiflectie.blogspot.be/2012/05/het-taboe-van-het-geluk.html) (2) De onbekendheid van het geluk - http://inspiflectie.blogspot.be/2012/06/de-onbekendheid-van-het-geluk.html]


Maar wat zou er nu gebeuren wanneer we dat ook effectief allemaal zouden doen?
Als iedereen zijn eigen geluk heel centraal zou zetten, zowel in werk als privé, dan zullen we onherroepelijk geconfronteerd worden met de grenzen van het geluk.

vrijdag 1 juni 2012

De onbekendheid van het geluk

Vorige week schreef ik over het taboe van het geluk (http://inspiflectie.blogspot.com/2012/05/het-taboe-van-het-geluk.html). Daarmee gaf ik vooral aan dat er nog te weinig over geluk gepraat wordt. We aanzien geluk als iets dat heel 'normaal' is, en er daarom dus ook niet hoeven over te praten. Pas wanneer dat 'normale' geluk er plots niet meer is, dan pas trekt het onze aandacht.

Nochtans is geluk zoals je eigen fysieke conditie: als je wil dat het beter wordt, dan zul je er elke dag een klein beetje aan moeten werken.

Buiten dit taboe en het 'normaal' vinden, is er nog een reden waarom we zo weinig over geluk praten:
Hoe kunnen we er over praten als we eigenlijk niet weten waarover we dan praten?
Geluk is voor de meesten van ons nog een heel onbekend en heel onontgonnen terrein.

Je zou het dus kunnen vergelijken met de tijd dat er nog niet al te veel auto's op de markt waren. Op dat moment was een auto voor de meeste mensen nog een grotendeels onbekend iets waar ze misschien wel het bestaan van af wisten, maar zeker nog niet het nut van inzagen.
Henry Ford heeft daar toen verandering in gebracht door zijn Ford T op de markt te brengen en zo de auto heel toegankelijk te maken voor het grote publiek.
Maar dat heeft Ford ook wel de nodige moeite gekost. Of zoals Henry Ford het ooit zelf zei:
"If I had asked people what they wanted, they would have said faster horses."