The Happiness Factory Blog

donderdag 30 juni 2016

Wat is coaching?

In essentie ben ik een coach. Ik noem mezelf echter liever 'Clarity Creator'.
Coaching en het vak van coach zijn zo'n ruime begrippen en kunnen zo ruim geïnterpreteerd worden, dat je uiteindelijk nog niet weet wat het is.
Kijk maar eens in een willekeurige vacaturekrant: "Team Coach", "HR Coach", en vele varianten.
Rijd je over de autostrade, dan zie je plotseling een "Luxury Coach".

Dus wat is "coaching" eigenlijk?

Paul Van den Bosch (de (ex-)"coach" van Sven Nys) omschrijft het kort en bondig:
"Een coach is iemand die mensen groter maakt"
Een andere definitie die je via het internet kan terugvinden, luidt als volgt:
"Coaching legt de nadruk op het vergroten van de persoonlijke effectiviteit om doelen te bereiken en succesvol te zijn, en niet zozeer op het oplossen van een problematische situatie. Coaching is veranderingsgericht en 'action based'."
Met beide uitspraken ben ik het sterk eens.
En zelfs al is het goed omschreven, het zullen zeker geen sluitende definities zijn voor wat coaching nu precies is.

Ik denk dan ook dat de vraag niet zozeer zou moeten gaan over "Wat is coaching?" in z'n algemeenheid, maar veeleer over "Wat is coaching, voor mij?".

Hierbij alvast hoe ik dagelijks invulling geef aan het begrip 'coachen', en hoe ik het met mijn coachees tot uiting breng:
  • De wil om te slagen: We werken vanuit een bubbel van positiviteit om de dingen mogelijk te maken. Ik kijk dus eerder naar de kansen dan naar de belemmeringen, naar de dingen die wel mogelijk zijn in plaats van wat niet mogelijk is. Datzelfde verwacht ik ook van jou, als coachee.
    Je droom/doel realiseren zal nu eenmaal niet altijd van een leien dakje lopen. Het zal wel eens hard en lastig worden. Zou het dat niet zijn, dan had je het hoogstwaarschijnlijk al veel eerder behaald, en had je geen coaching nodig.
    Helemaal in de wil om te slagen stappen heeft te maken met 2 zaken:
    • Doorzettingsvermogen: niet onmiddellijk de handdoek in de ring gooien wanneer het lastig wordt; af en toe een klein beetje 'pijn' voelen en toch doorgaan; 100% commitment, 100% toewijding. Je moet je droom/doel écht willen waarmaken, en dan loop ik heel graag en heel de weg naast je om het mogelijk te maken.
    • Exploreren en experimenteren: Sommige zaken zullen niet vanaf de eerste keer lukken, en dat is helemaal prima! Zolang je maar blijft zoeken en verkennen wat er dan wel werkt. En wanneer je wel doorbraken realiseert, zal ik je met plezier nog verder uitdagen om nog meer te verkennen, want misschien bestaan er nog wel andere wegen...
  • Volledige openheid: Ik ben er als coach, niet als vriend, niet als collega. Als coach sta ik voor volledige openheid, wat maakt dat ik je altijd alles zal teruggeven wat ik zie, hoor en voel. Die openheid hoef jij ook te hebben. Het is tenslotte jouw coachingstraject. Geef dus altijd aan hoever we kunnen/mogen gaan, welke richting er op dat moment voor jou het belangrijkste is, en/of (en waar) je iets mist. Jij bepaalt de grenzen, zowel naar boven als naar onder.
    Er is slechts één openheid die ik beperk: de openheid naar buiten. Alles wat er tussen ons gezegd en besproken wordt, blijft tussen ons. Daar primeert de psychologische veiligheid en de ethiek boven de openheid. Datzelfde vraag ik ook aan jou. Veel van de elementen van het traject zullen specifiek op jou afgestemd zijn. Zonder die context verliest het grotendeels zijn waarde of kan het heel wat gefronste wenkbrauwen oproepen. Gooi jouw inzichten dus niet zomaar te grabbel.
    Bovendien werk ik altijd vanuit een 'gentlemen's agreement'. Ook daar is volledige openheid en respect naar elkaar van het hoogste belang. Laat ons die openheid en dat respect dan ook altijd bewaren.
  • Leven in een wereld van afspraken: Verwachtingen zijn een sluipende moordenaar voor een goede coachingsrelatie. Elke verwachting die ik voel, zal ik met jou trachten om te vormen in een gedragen afspraak. Ik vraag jou om hetzelfde te doen.
    Tegelijk sluit dit de cirkel, want als we een afspraak maken, dan committeren we ons er volledig en voor de volle 100% aan. En zo zijn we terug bij de eerste bullet: volledig commitment, en wanneer een van ons zich nog niet helemaal klaar voelt om vol voor de afspraak te gaan, blijven we zoeken en exploreren waar we wel volledig achter staan.

Spreekt dit je aan, lees dan ook zeker voort wat mij persoonlijk als coach typeert: http://www.thehappinessfactory.be/The-Happiness-Factory-Achter-De-Schermen.shtml#Dennis

Spreekt het je nog steeds aan? Laten we dan een afspraak prikken en verkennen wat jouw doel/droom precies inhoudt, en hoe we dat tot werkelijkheid kunnen maken!

dinsdag 7 juni 2016

Leven volgens je waarden (en de keerzijde daarvan)

Tjorben ging vandaag op uitstap met z'n klasje. Daarvoor hadden de juffen van de derde kleuterklas gevraagd om zeker al om 8u30 in de klas te zijn.
Wij 's ochtend goed voortgedaan, en mooi op tijd naar school. Om 8u25 stonden we aan de schoolpoort ... met nog tientallen andere ouders en kleuters. De school was blijkbaar nog niet open.
Dan maar 5 minuutjes wachten totdat om 8u30 de schoolpoort open ging.
Even aanschuiven vooraleer we met z'n allen door de schoolpoort heen kwamen, nog eventjes naar het klasje stappen, en ten laatste om 8u35 waren we daar. Maar geen juf te zien. Een verlaten klasje met een tiental wachtende ouders en kleuters in de gang.
Vreemd, wat we moesten toch zeker op tijd zijn...
Goed, nog even wachten, en enkele minuten laten kwam de juf de gang in. Zonder aarzelen begon ze met een typisch cliché verwijtend juffenstemmetje de ouders toe te spreken: "We hadden gevraagd om om 8u30 in de klas te zijn".
Omdat ik op dat moment toevallig het dichtst bij de juf stond, antwoordde ik rustig en spontaan: "We waren allemaal op tijd, maar stonden buiten te wachten want de deur was nog dicht."
Waarna de juf zonder aarzelen verder ging: "De deur was al lang open! Op tijd komen is voor ons belangrijk om op tijd te kunnen vertrekken, voor jullie is dat misschien niet zo, maar voor ons wel!".

Deze ene zin was er voor mij te veel aan. Het bloed steeg naar mijn hoofd, en ik voelde het intern koken.
De juf had (hoogstwaarschijnlijk zonder het zelf te beseffen) een paar van mijn belangrijkste waarden met één zin vertrappeld. Gelijkheid, respect, evenwaardigheid, eerlijkheid en luisterbereidheid werden allemaal compleet genegeerd. En een kenmerkend iets van kernwaarden is dat het je compleet de gordijnen in jaagt wanneer ze niet gewaardeerd worden.
Bij deze dus de bevestiging dat deze waarden dan ook echt wel belangrijk voor mij zijn.

Op dat moment heb ik het kunnen wegslikken (ook in het belang van de aanwezige kinderen), maar het had daar evengoed tot een hevige discussie kunnen opflakkeren.
Ik hecht nu eenmaal veel belang aan mijn persoonlijke waarden, omdat het deze waarden zijn die mij helpen om elke dag een goed persoon te zijn en mij uitdagen om telkens beter te worden. Het zijn ook deze waarden waar ik mijn business op stoel, en waarde-gedreven leven en waarde-gedreven organisaties opbouwen is dan ook wat heel regelmatig terugkomt in mijn werk.

In de gang had ik het weggeslikt, achteraf merkte ik wel dat het nog aan me bleef kleven. Het leidde me af, en ik kon er geen rust in vinden.
Wanneer er zo iets aan je blijft kleven, is dat voor mij het signaal dat je er iets mee moet.
En dat heb ik dan ook gedaan. Het weg mediteren lukte niet, het analyseren en overdenken bracht me alleen maar meer in de situatie. Het transformeren naar iets positiefs en er een les/inzicht uit creëren door er deze blog over te schrijven, heeft me wel geholpen.

~diepe ademhaling~

~diepe zucht~

En nu ervaar ik een sterk gevoel van mededogen tegenover de juf. Het zal best lastig zijn voor haar om zo in het leven te staan, om de wereld altijd te aanzien alsof hij bestaat uit vijfjarige kleuters waarbij zijzelf de enige verantwoordelijke persoon is. Weinig luisterbereidheid hebben, en vooral uitgaan van de schuld ipv de onschuld van iemand, zal zeer vermoeiend zijn.
Ik wens de juf dan ook, zeer echt, oprecht en met veel warmte, het inzicht dat direct oordelen niet altijd de beste weg is. Dat een simpele vraag stellen een hele andere ervaring kan doen ontstaan, en dat ze door de andere ervaring veel meer geregeld en voor mekaar kan krijgen (ook bij onverantwoorde ouders) dan door er direct op in te hakken.

~zucht van verlichting~


Reflectieve vragen voor jezelf:
  • Wat jaagt jou compleet de gordijnen in en laat jou helemaal door het lint gaan?
    Koester dat, want dat is een belangrijke waarde die je nog dikwijls -in positieve zin- jouw eigen weg zal wijzen!
  • Kun je het bij jezelf merken wanneer er iets aan jou blijft kleven? En wat doe je er dan mee? Mediteer je het weg? Analyseer en reflecteer je op de situatie? Schrijf je het van je af?
    Wat je er precies mee doet, is niet zo belangrijk. Zolang het voor jou maar helpt, en dat je er iets mee doet.
  • Ben jij in staat om afstand te nemen van een situatie die aan jou blijft kleven, en er een diepgeworteld gevoel van mededogen voor te krijgen?
    Dat maakt jou sterker, en wanneer je het uitspreekt ook de andere betrokken persoon.

Wil je meer verkennen en uitwisselen rond het waarde-gedreven leven en/of waarde-gedreven ondernemen?
Contacteer me dan (klik hier), ik ga daar heel graag het gesprek met jou over aan!